мн. клукала
Вид збор: Именка, среден род
Алка на порта (за чукање, за тропање).
Еден дел од клукалото е прицврстен за вратата, а другиот дел е закачен за првиот со шарка, за да може да се подига и да удира по плоча прицврстена на вратата, или пак, по самата врата, притоа правејќи врева.